Rozdział...ostatni czyli LXIV~te 2 piękne słowa~

WSZYSTKIEGO! Najlepszego siostrzyczko, kochanie, aniołku, rybko, farfoclu, głupku, osiołku i minionku Jeremiego! Dużo Karturociątek ♥Kocham Cię! Mam nadzieję, że filmik się spodobał! <3

~***~

-Kiedy pierwszy raz zobaczyłem cię w tym parku szukającej Pinkie Pie od razu poczułem coś czego nigdy nie czułem przy żadnej innej dziewczynie, a ja wierze w miłość od pierwszego wejrzenia. Zaprzyjaźniliśmy się. To coś między nami...to nie była chemia. To była magia. I jeszcze te góry- zaśmiał się- Potem zniknęłaś, ale kochanie to się nie liczy. Wróciłaś. Znów mogę cię przytulić, usłyszeć barwę twojego głosu, poczuć łaskotanie na szyi przez twoje włosy. I w dodatku mamy cudowną córeczkę. Amber kocham cię i jestem najszczęśliwszym człowiekiem na tej planecie.
-Leo, ja...
-Ja wiem, ale nie odtrącaj mnie.- powiedział półgłosem
-Przez te wszystkie lata byłeś moją pierwszą myślą po wstaniu i ostatnią przed zaśnięciem. Tak bardzo boję się, że cię zranię, że znów cię zranię.
-Zranisz odtrącają mnie- szepnął
Spojrzałam w jego zapłakane, czekoladowe oczy. Jego twarz była tak blisko. Stykaliśmy się nosami. Przełknęłam głośno ślinę.
-Kocham cię Leo- zdążyłam powiedzieć
Natychmiast poczułam ciepłe wargi na moich. Wplotłam palce w jego włosy szarpiąc je leciutko. Drugą dłoń położyłam na jego karku przyciągając go bliżej. Jego ręce trzymały mnie w tali. Nasz pocałunek był łapczywy, tęskny. Brunet przejechał językiem po mojej dolnej wardze. Rozchyliłam usta, a nasze języki zaczęły bitwę o dominację, którą on wygrał. Jęknęłam cicho. Nie wiem ile trwała ta cudowna chwila, ale kiedy tylko odsunęliśmy się od siebie po moim policzku spłynęła łza. Łza szczęścia. Przytuliłam się do niego mocno. Jakbym się bała, że zaraz zniknie, że to tylko piękny sen. Przeraziłam się kiedy brunet odsunął się od mnie. Spojrzałam na niego zdziwiona. Uśmiechnął się słodko i klęknął na jedno kolanko.
-Jak to mówią: do trzech razy sztuka, więc klękam przd tobą trzeci raz w życiu i pytam: Amber Whilsh czy uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją księżniczką?- zapytał pełen nadziei łapiąc mnie za rękę.

Potrzebuję, żebyś była moja

Wznosimy się w górę, a potem świecimy

Ponieważ Ty jesteś tą jedyną

I chcę Cię w moim życiu

Nigdy nie będę chciał Cię opuszczać, chcę, żebyś była moją żoną

Za każdym razem kiedy oddycham

Mam piękną wizję nas razem

Spojrzałam na nasze splecione dłonie, na czekoladowe oczy patrzące na mnie z miłością. W tej chwili przypomniałam sobie każdy nasz pocałunek. Pierwszy na sprawdzianie z matmy i ostatni z przed chwili. Poczułam jak łzy napływają mi do oczu. Położyłam dłoń na jego policzku, a on wstał łapiąc mnie w talii.
-Powiedz coś bo zaraz zeświruje- westchnął
-Tak- szepnęłam- Tak- powiedziałam głośniej -TAK!- krzyknęłam wpijając się w jego usta
Poderwał mnie do góry i okręcił kilka razy.
-Musisz mi coś obiecać- szepnął odgarniając niesforne kosmyki włosów z mojej twarzy
-Obiecuję.- zaśmiałam się- Co właśnie obiecałam?- zaśmialiśmy się
-Nigdy więcej mnie tak nie zostawisz- pogłaskał mnie po policzku
-Kocham cię- wyszeptałam i znów go pocałowałam
-Kocham cię bardziej niż wszystkie gwiazdy na drodze mlecznej...
Jeju pamiętał, że moja uluboną piosenką jest don't look back. Pocałował mnie w czoło. Przez te 6 lat nie byłam tak szczęśliwa. Mój Leoś. Tylko mój.

~***~
Obudziłam się czując niezwykłe ciepło. Czyli to był sen? Ja nie jestem z Leo? Otworzyłam oczy i pierwsze co ujrzałam to puste łóżko. Westchnęłam głośno czując łzy pod powiekami i gule w gardle. Wstała, wykonałam poranną rutynę i ubrałam się.

Poszłam do kuchni w ramach zrobienia sobie śniadanka. Przechodziłam obok pokoiku Lily. Uchyliłam drzwi, żeby zobaczyć czy mała śpi. Widok, który zobaczyłam przerósł moje oczekiwania. Przyłożyłam dłoń do ust, żeby się nie roześmiać. Leo i Lily spali w najlepsze, a na klatce piersiowej bruneta leżała bajka dla dzieci. Podeszłam do nich po cichu i usiadłam obok mojego chłopaka. Jak to pięknie brzmi. Pogłaskałam go po policzku i musnęłam usta. Od razu odwzajemnił pocałunek.

-Widzę, że spanie ze mną ci się znudziło.- zaśmiałam  się pomiędzy pocałunkami

-No tak trochę.- zaśmiał się, a ja odsunęłam się od niego zdziwiona -Ej, no żartowałem- pocałował nie w czoło- Czytałem jej bajkę i usnąłem. - zaśmiał się

-Nigdy ci tego nie wybaczę- powiedziałam oschle

-Zrobię śniadanko- poruszył zabawnie brwiami

-Zgoda- ucieszyłam się jak mała dziewczynka 

Kolejny raz pocałował mnie czule, splótł nasze palce i poszliśmy do kuchni. Usiadłam przy stole, a Leondre przygotowywał śniadanie. Właśnie zaczynaliśmy jeść kiedy z góry zeszła Lily trąc oczka piąstką. 

-Dzień dobry- ziewnęła

-Dzień dobry królewno. Jak się spało?- zapytałam podając jej talerz

-Źle. Tatuś jest strasznie niewygodny.- westchnęła

-Słyszałem!- oburzył się brunet wchodzący do jadalni.- Ale zbyt mocno cię kocham, żeby być na ciebie zły- pocałował ją w główkę

-Przypomnę ci to jak coś przeskrobie.- zaśmiałam się

-Przecież ja jestem aniołkiem, prawda tatusiu- zaszczebiotała dziewczynka

-Prawda słoneczko- powiedział słodko, a ja wywróciłam oczami

-Lily ja i tata musimy coś załatwić, więc spędzisz dzień u babci, oki? Koło południa powinniśmy być z powrotem.- obydwoje spojrzeli na mnie zdziwieni

-Załatwić?- zapytali jednocześnie

-Tak.- odpowiedziałam wstając od stołu

Po zjedzonym posiłku posprzątaliśmy Leo i Lily się ubrali i ruszyliśmy z stronę domu Victorii. Otworzyła nam jak zawsze uśmiechnięta. Uściskała nas i weszliśmy do środka.

-Nie będzie pani zła jak zostawimy małą na jakiś czas. Musimy jechać coś załatwić i...

-Rozumiem. Z miłą chęcią się nią zajmę.- posłała nam uroczy uśmiech

Pogadaliśmy jeszcze chwilę. Powiadomiliśmy ją o naszym zejściu. Skakała z radości i rzuciła się nam na szyje. Ale kiedy zaczęła gadać o naszym weselu ulotniliśmy się z domu matki Leo. Splótł nasze palce i poszedł w kierunku auta.

-Co jest takiego ważnego, że zostawiliśmy Lily?- zaśmiał się

-Zobaczysz. Wsiadaj.

-O nie! Ja prowadzę.- stwierdził zasiadając na miejscu kierowcy

-A z jakiej racji?

-Myślisz, że pozwolę mojej księżniczce wozić mój przystojny tyłek. Wsiadaj i nie dyskutuj.- powiedział dobitnie, a ja ze śmiechem wykonałam jego polecenie. To słodkie.

Pokierowałam bruneta jak jechać i po 15 minutach byliśmy pod urzędem.

-Urząd?

-Urząd. - pocałowałam go w policzek i wysiadłam

Trochę zszokowany wysiadł za mną. Splotłam nasze palce i weszliśmy do budynku. Poszłam do odpowiedniego urzędnika, który poprowadził mnie do odpowiedniego gabinetu. Zapukałam i wraz z dalej nie wiedzącym co się dzieje brunetem weszliśmy do środka. 

-Dzień dobry.- przywitaliśmy się z kobietą

Leo ją chyba rozpoznał. Była to ta sama sędzina, która skazała Emily i Toby'ego.

-Witam państwa. Proszę usiąść. Przygotowałam już wszystkie dokumenty. Wystarczy tylko podpisać i gotowe.- uśmiechnęła się ciepło

-Przepraszam, że przerwę, ale jakie dokumenty? Amber o co chodzi?- zapytał zmieszany Leo

-O dokumenty praw rodzicielskich.- powiedziała sędzina jakby to była rzecz oczywista

~***~

Jakie dokumenty? O co chodzi? Dlaczego my tu przyszliśmy? ...

-Pomyślałam, że skoro Lily nazywa cię tatą, a my jesteśmy i mieszkamy razem to mógłbyś być oficjalnie wpisany w akcie urodzenia jako ojciec. Mała miałaby twoje nazwisko i...

-Naprawdę?- zapytałam przerywając jej

-Decyzja należy do pana, panie Devries- powiedziała spokojnie kobieta siedząca za biurkiem

-Ja... nie wiem co powiedzieć.- wyznałem zgodnie z prawdą

-Po prostu podpisz te dokumenty- westchnęła Am

Drżącymi rękami chwyciłem długopis i podpisałem papiery. Ambi posłała mi delikatny uśmiech. Pożegnaliśmy się z sędziną i wyszliśmy z budynku. Kiedy tylko doszliśmy do samochodu wtuliłem się mocno w jej drobne ciałko.

-Kocham cię- szepnęła

-A będziesz mnie kochać nawet jak będę miał sto osiemdziesiąt lat i spodnie na gumkę.

-Jeśli zniesiesz mnie tyle lat to tak. Kocham cię Leo.

Pocałowałem ją czule, namiętnie, ale i z pasją. Przypomniałem sobie każdą chwilę spędzoną z tą niezwykłą brunetką. Nasze spotkanie w parku, przyjazd Maggie, zgubienie się w parku, nasz pierwszy pocałunek, trasa, jej mama, sprawa z Tobym i Emily, nasze zerwanie, ferie w górach, jej wyjazd, powrót...Wszystko ułożyło się w jedną, wielką księgę wspomnień. Jestem niezwykle szczęśliwy mogąc mówić te 2 piękne słowa- Kocham cię

-Niech tak zostanie po wsze czasy 

____________________________________________

Cześć.

Nie wierze, że to koniec. BOŻE JAK MI SIĘ RĘCE TRZĘSĄ! O tyle dobrze, że z happy endem :) Czeka was jeszcze epilog. Co do nowego bloga to prace jeszcze nie ruszyły, ale w najbliższym czasie ruszą. Nie wiem dokładnie kiedy, ale na pewno dodam posta na tego bloga i informację na stronę. Na prawdę nie wiem co napisać. Wszelkie podziękowania i tego typu sprawy będą w epilogu. Nie wiem kiedy go dodam, bo w weekend na pewno nie. Mam sporo nauki. Będzie w tygodniu :) A! I ostatnio sporo moich koleżanek po fachu zakłada snapa- tak jakby vlogowego- gdzie odpowiada na pytania, pokazuję swój dzień i wgl. Chcecie takie coś? Bo ja tak, ale decyzja należy do was. 

Całuje was w czółka misie.

Dziękuję bardzo kochanej Karolinie (ona będzie wiedziała, że to ona :*)

Najlepszego jeszcze raz dla ukochanego minionka Jeremiego, żony Arturka i mojej siostrzyczki Kamilki! Kocham cię kurduplu co ledwo od ziemi odrasta :* <3

Do następnego PA!