Rozdział XLVI

Rozdzialik dla Kamilki! Wracaj do zdrowia miśka! <3

Leondre
Jezus, Maria i wszyscy święci jak mnie łeb nawala. Yght...
-Leo wstawaj.- usłyszałem słodki głosik mojego aniołka- Leo- szturchnęła mnie delikatnie.
Złapałem ją za rękę i przysunąłem ją do siebie.
-Le
-Ćśś... jest za wcześnie na wstawanie- mruknąłem próbując nadal spać
-Leo jest jedenasta.
-Śpij.
-Leo!- złapałem się za potwornie bolącą głowę
-Nie krzycz. Łeb mnie boli.- burknąłem próbując wstać do pozycji siedzącej
-Masz nauczkę. -stwierdziła i usłyszałem tylko huk zatrzaskania drzwi
Przekląłem pod nosem i powoli wygramoliłem się z łóżka. Głowa mi zaraz eksploduje, a Ambi się obraziła. Cudowny poranek, nieprawdaż...
Ogarnąłem się i zeszedłem na dół. W salonie siedziały- wyraźnie wściekłe- dziewczyny, a Charlie był w kuchni. Bojąc się rozszarpania przez te dwie urocze istotki skierowałem się do kuchni.
-Stary daj mi jakieś prochy, bo nie wyrobie- rzuciłem na przywitanie
Blondyn bez słowa podał mi tabletki przeciwbólowe i szklankę wody. Szybko zażyłem leki i poczułem się o niebo lepiej.
-Dzięki. Dobra, to co robimy z dziewczynami?
-Wiesz, że są na nas wściekle- powiedział blonds i założył ręce
-Wiem. Chodź.- machnąłem ręką i poszliśmy do krainy zła, ciemności i mroku (czytaj do salonu)
-Dziewczynki- powiedziałem najsłodziej jak tylko mogłem.
-Jestem na ciebie wściekła i nie udobrzuchasz mnie słodką gadką Leo.- przerwała mi brunetka
-Wiem. Przepraszam. To się więcej nie powtórzy, obiecuję.
-Ja też- dopowiedział Charls
-Vivie?- brunetka spojrzała pytająco na blondynkę- Wybaczamy?
-Ok. Ale to ma się więcej nie powtórzyć.- pogroziła im palcem
-Nie powtórzy. A mówiłem ci, że cie kocham?- Charlie pocałował blondynkę

Amber
Była naprawdę wściekła na chłopaków, ale to mają być niezapomniane ferie i nie chce się kłócić. Przegieli. Napawdę posunęli się o krok za daleko.
-Księżniczko- moje rozmyślania przerwał brunet- wiesz, że cię kocham.
-Nadal jestem na ciebie zła
-Wiem.- zrobił słodką minkę- Ale i tak wiem, że mnie kochasz.-pocałował mnie delikatnie
-Nienawidzę cię miłością absolutną, wiesz?
-Co?
Pokręciłam z rozbawieniem głową i pocałowałam go czule.
-Dobra. Co dziś robimy?
-Ja chce na sanki.- stwierdziła Vivienne
-Ja ja chce łyżwy.- powiedziałam
-To ja zabieram cie na łyżwy, ty Charlie zabierasz Vivke na sanki i spotykamy się na obiedzie, oki?
-Oki- powiedzieliśmy jednocześnie
Zjedliśmy wspólnie śniadanko, posprzątaliśmy i rozeszliśmy się. Znaleźliśmy z Leo jakieś lodowisko. Oczywiście było na nim pierdyriald sześćdyriald bambinos. Rozdawanie autografów itp zajęło mu prawie godzinę. Ja w tym czasie wypożyczyłam łyżwy i zaczęłam jeździć na łyżwach. Jeżdżę dość dobrze, ale w pewnym momencie wpadłam na kogoś i upadłam na lód.
-Oj przepraszam bardzo- powiedziałam wstając
-Nie, to ja przepraszam -ten głos wydał mi się znajomy
Podniosłam wzrok i ujrzałam znajomą twarz. Tylko nie mogłam sobie przypomnieć z skąd znam tego chłopaka. Miał takie intensywnie zielone oczy.
-My się znamy?- zapytałam
-Może..- zaśmiał się- Amber naprawdę mnie nie pamiętasz?
-Ryan!- pisnęłam i rzuciłam się chłopakowi na szyję- Jejku naprawdę cie nie poznałam.
-Ranisz...- jęknął teatralnie łapiąc się za serce
-Ale co ty tu robisz?
-Przyjechałem z dziewczyną. Znasz Azalee?
-Jasne. -uśmiechnęłam się na wspomnienie dziewczyny
-A ty? Też na feriach?
-Tak. Ze znajomymi i chłopakiem.
-Ooo. To gdzie twój książę? - zaśmiał się
Pokazałam palcem na rozdawającego autografy bruneta.
-Bez jaj! Ty chodzisz z Leondre Devries'em? Lea jest bambino.- wybuchnęliśmy śmiechem- Czekaj, jadą tu.- nie zdążyłam się nawet obrócić, a koło mnie stał brunet z uśmiechniętą od ucha do uch blondynką z wielkimi, szarymi paczałkami.
-Lea!
-Amber!
Wpadłyśmy sobie w ramiona.
-Tak dawno cie nie widziałam. Dlaczego nie chwaliłaś się chodzeniem z Leo? I słyszałam, że Toby siedzi...
-Nie rozmawiajmy o tym.- przerwałam jej
-Ambi chyba powinniśmy już iść.- brunet splótł nasze palce, pożegnałam się ze znajomymi i bez słowa wróciliśmy do domu.
Powiesiłam kurtkę na wieszaku i poszłam do salonu. Położyłam się na kanapie i po moim policzku spłynęła jedna, samotna łza.
-Kochanie nie płacz- Leo usiadł tak, że miałam głowę na jego kolanach
-Leo boję się, że nigdy tego nie zapomnę.- w końcu to z siebie wyrzuciłam.
-Kochanie, ja wierzę, że damy sobie radę. Masz mnie, Charlie'go, Vivie. - uniosłam lekko kącik ust
-Kocham cię.- podniosłam się do pozycji siedzącej i usiadłam mu na kolana
-A ja cie- pocałował mnie słodko- Chcesz kakałka?
-Chce- uśmiechnęłam się uroczo
-To chodź- podniósł mnie i zaprowadził do kuchni. Kiedy (pomimo moich pisków) dotarliśmy do niej posadził mnie na blacie i zaczął robić kakałko.
Co chwilę wybuchaliśmy śmiechem. Nikt nie wie dlaczego...
W końcu jakoś znów znaleźliśmy się w salonie. Włączyliśmy jakiś film i rozsiedliśmy się wygodnie. Czyli Leoś obejmował mnie, a ja się w niego wtuliłam.
-Wiesz w ogóle co mi się niedawno śniło?- zapytał chłopak
-A skąd mam wiedzieć?
-Też prawda.- zaśmiał się- Więc tak. Wróciłem ze studia mega wypompowany, bo menager dał mi i Charls'owi w kość, a w domku czekała moja prześliczna żona z cudownym uśmiechem na twarzy. Powitała mnie czule i wszystkie złe emocję ze mnie uleciały. Usiedliśmy w salonie, a z piętra zbiegła śliczna, pięcioletnia brunetka z czekoladowymi ślepkami. Przytuliła mnie mocno i wręczyła rysunek. Powiedziałem, że jest prześliczny i ucałowałem ją w czółko. Potem wstałem z kanapy i poszedłem na górę do pokoiku, w którym w kołysce leżał sobie grzecznie kilkumiesięczny chłopczyk z brązowymi loczkami i ślicznymi, błękitnymi oczkami. Ten sen był taki realistyczny i piękny.
-A jak wyglądała "twoja żona"- zapytałam rozbawiona
-Widzisz ją codziennie w lustrze.- powiedział i musnął moje usta. Wplatając palce w jego włosy pogłębiłam pocałunek.
-Myślałeś kiedyś nad taką przyszłością?- zapytałam siadają naprzeciw niego po turecku
-A ty?
-Nie odpowiada się pytaniem na pytanie- pouczyłam go i zaśmiałam się- Ale mamy tylko 15 lat. Każdy w naszym wieku wyobraża sobie swoją idealną przyszłość.
-A ty masz za 4 dni HOT 16!- wybuchnęliśmy śmiechem
Prawda! Z 4 dni jest dziewiąty luty! Czyli moje urodzinki! Ju pi aj ej!!!
-Taa..-uśmiechnęłam się i wtuliłam w chłopaka.- A ty dopiero w październiku, małolacie- znów wybuchnęłam śmiechem
-Osz ty!- rzucił się na mnie z gilgotkami
-Leo! Nie! Hahaha! Przestań, błagam!- złapał mnie za nadgarstki i przywarł do łóżka
-A jak bardzo mnie kochasz w skali od jeden do burgerów?
-Burger. Z podwójnym serem.
-Bardzo dobra odpowiedź- pocałował mnie czule i przytulił

-Leo musimy znaleźć blondasków. Mieliśmy iść na obiad.
-Mam lepszy pomysł. Zamówimy pizze, zadzwonimy po blondynków, napchamy się i będziemy spać jak zabici.- uśmiechnął się, pocałował mnie krótko i chwycił telefon.
Zadzwonił po parę, która zjawiła się po 20 minutach. Chłopcy zadzwonili po jedzonko, a ja i Vivka czekałyśmy w kuchni.
-W ogóle niedaleko jest spa. Wybierzemy się jutro?- zapytała Vi
-Jasne.- uśmiechnęłam się i zadzwonił dzwonek do drzwi
Chłopaki otworzyli i po chwili przyszli z 2 kwadratowymi pudełkami z okrągłą pizzą z trójkątnymi kawałkami... What?
-Obiadek podano il mio bambino*- zawołam z włoskim akcentem Charlie
-Mmm...- oblizałam wargi i zabraliśmy się do jedzenia.
Szamaliśmy i graliśmy w pokera na czipsy XD. Kto wygrał? Vivienne. I miała 2 miski czipsów. No nie mam pytań.
-Na pewno oszukiwała- burknął Leo kiedy byliśmy u siebie w pokoju.
-Mówisz tak, bo przegrałeś.- zaśmiałam się
-I ty przeciwko mnie?- szarpnął mnie za nadgarstek i ze śmiechem wylądowałam na łóżku
-Jak zawsze, kochanie- pocałowałam go czule
Nasze pocałunki stawały się coraz namiętne. [*]

Następny dzień
Wszystko mnie boli. Masakra. Wzięłam prysznic i wychodząc z pokoju spojrzałam tylko na słodko śpiącego Leosia. Zeszłam na dół i zrobiłam sobie kakao. Poczułam ręce oplatające mnie w okół tali i mimowolnie uśmiechnęłam się.
-Dzień dobry.
-Dzień dobry.- usłyszałam koło ucha- Jak się czujesz?
Odłożyłam kubek i obróciłam się do niego przodem.
-Wyśmienicie- skłamałam- a ty?
-Dobrze- pocałował mnie krótko- Kocham cię, wiesz?
-Wiem. Ja ciebie też.- uśmiechnął się w ten jego cudowny sposób, pocałował mnie w czółko i zaczął robić sobie kakao. Zabrałam swój kubek i udałam się do salonu. Brunet po chwili do mnie dołączył. Siedzieliśmy wtuleni w siebie. Myślałam nad naszą przyszłością. Ciekawe co przyniesie czas...


_________________________
*moje kochanie
Hejcia Misiaki!
Jesteście cudowni, wiecie?
Dziękuję za te wyświetlonka!
Kocham was !!!
I kotś tam zapytał cy będę dodawała rozdziały w ferie...
Nie macie co zamartwiać cudnych główek.
Tak będę dodawałam rozdziały w ferie :)
Pamiętajcie <3
KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ
A! I wpadajcie o tutaj
Całuje was w czółka na dzień dobry/ dobranoc <3