Rozdział LI~To twoje dziecko idioto!~

Dla Kamii, Gizii, Kulki, Zusu i Olcii ♥♥

~~*~~

Po drodze do szpitala milczałyśmy, ale nie była to niezręczna cisza. Bardzo tęskniłam za kuzynką, która była dla mnie jak siostra i samo spędzanie z nią czasu było dla mnie ważne. Kiedy tylko przekroczyłyśmy próg sali Lily spostrzegłam lekarza siedzącego na krześle obok jej łóżeczka.

-Dzień dobry- przywitałam się z uśmiechem

Był tak przed czterdziestką. Miał czarne włosy i szare oczy. Był nawet przystojny, ale nie w moim typie.

-Pani Whilsh jak mniemam- powiedział szarmancko i  podał mi rękę 

-Tak. Mam tu historię choroby córki.- podałam mu teczkę i dość dużą ilością papierów

-Dobrze. Przejrzę je i razem z zespołem zadecydujemy o przeszczepie. Proszę być dobrej myśli.- uśmiechnął się i wyszedł

-Mamo, a co to przeszczep?- zapytała brunetka

-Kochanie, bo... yhm jak ci to wytłumaczyć.- usiadłam w kącie jej łóżka- Pan doktor da ci taką specjalną maseczkę, żebyś poszła spać, a jak się obudzisz to będziesz miała nowe, zdrowe serduszko.- uśmiechnęłam się i pogłaskałam ją po policzku

-A będzie bolało?

-Nie, kochanie pan doktor do ci leki i nie będzie cie bolało. Ale musisz być dzielna.- powiedziałam tuląc ją

-Dobrze, będę.- posłała mi ten rozbrajający uśmiech; ma go po ojcu

-Dobra, ja będę się zbierać, bo umówiłam się z Brook- powiedziała Mag

Pocałowała mnie w policzek, Lily w czółko i wyszłam machając ręką. Mała zajęła się kolorowanką, a ja patrząc na nią myślałam o Leo. Znów tysiące myśli i pytań zalało moją głowę. Jedno, a raczej dwa pytania najbardziej nie dawały mi spokoju. Czy Leo mi wybaczy? I czy zaakceptuje Lily? Przecież równie dobrze może mnie nienawidzić. Nie chce narobić Lizy nadziei. Ona nie może dostać takiego zastrzyku emocji i wrażeń. To tylko dziecko, a poza tym jest chora.  Nie mogę jej narażać.

-O czym tak namiętnie myślisz?- dobiegł mnie męski głos

Odwróciłam głowę i napotkałam roześmiane spojrzenie...JAMES'A?!

-James!- podbiegłam do brata rzucając mu się na szyję i zarzucając mu nogi na biodra

-Ja też tęskniłem siostrzyczko- ucałował mnie w czubek głowy i postawił na ziemi.

Mogłam mu się dokładnie przyjrzeć. Był ode mnie o głowę wyższy. Słoneczna Kalifornia dobrze mu zrobiła. Jego cera zdecydowanie nabrała odcienia. Włosy po bokach miał przystrzyżone, a z tyłu związane gumką. Oczy miał tak samo niebieskie jak zwykle. Ubrany był w czarne rurki i niebieską koszulę w kratkę, a na nosie miał okulary przeciwsłoneczne. Wyprzystojniał...

Wiadomo. Moja krew...

-Lily to twój wujek James...- powiedziałam z uśmiechem 

Aaa! Tak się cieszyłam z jego widoku. Zaraz wybuchnę uśmiechniętymi emotkami.

-Cześć mała- podał jej rękę

Dziewczynka uścisnęła ją niepewnie i zaśmiała się pod nosem.

-Cześć

-Mam dla ciebie prezent.- powiedział z tajemniczym uśmiechem

Wychylił głowę przez drzwi i zabrał z korytarza kolorową torbę. Podał ją małej, a ona wyjęła z niej... cudnego misiaka. Był prawie jej wzrostu. Była zachwycona i od razu przytuliła maskotkę.

-I jak? Podoba się?- zapytał rozbawiony

-Bardzo! Dziękuję...

-Proszę- pogłaskał ją po główce

-Na długo przyjechałeś? I gdzie Rebeeca?- zapytałam brata, który usiadł obok mnie na krześle. Postanowiliśmy nie rozmawiać przy małej.

-Tylko na weekend, a Becky została w Stanach. Za miesiąc wychodzi jakiś nowy serial i ma sporo roboty na planie.

No tak. James kiedyś napomniał, że jego narzeczona jest kaskaderką. Szkoda, że nie przyjechała. Bardzo chciałabym ją poznać.

-Szkoda...Ale cóż co tam w szerokim świecie?- zapytałam roześmiana

-Tęskniłem siostrzyczko.- przyznał i przytulił mnie mocno

Rozmawialiśmy pały dzień. On opowiedział mi co działo się po moim wyjeździe i co dzieje się u niego w USA, a ja opowiedziałam mu o wszystkim w Londynie. Wieczorem jak zawsze zaśpiewałam córeczce kołysankę i wróciłam do domu. Jams powiedział, że idzie spotkać się ze starymi znajomymi i, że ze mną nie wróci. Droga zajęłam mi chwilkę. Wróciłam do domu i od razu skierowałam się do kuchni. Zjadłam obiado-kolacje. Mag siedziała w salonie i oglądała telewizję.

-Mała, a ty nie idziesz spać- zapytałam siadając obok niej

-Nie chce mi się.- powiedziała obojętnie

-Oki, za to ja padam na ryj, dobranoc- pocałowałam ją w polik

Wykonałam wieczorną toaletę i zasnęłam. Następnego dnia wstałam koło 9. Wykonałam poranną rutynę, ubrałam się i zjadłam śniadanie czyli kanapki z Nutellą.

I po pożegnaniu z tatą i Maggie ruszyłam w kierunku szpitala. Siedziałam u córki jakieś 30 minut. Potem zabrali ją na pobieranie krwi. Ona tego nienawidzi...

-Mamo ja nie chce!- wypłakała kiedy pielęgniarką szykowała strzykawkę

-Kochanie miałaś być dzielna- powiedziałam głaszcząc ją po główce

-Mamo! Nie! Nie!- krzyczała przez łzy. Zaczęła szamotać się na krześle.

-Aniołku w ten sposób tego nie zrobimy. Dasz ładnie pobrać krew teraz czy spróbujemy później?- zapytała łagodnie starsza kobieta

-Później! Proszę...- jęknęła

Pielęgniarka odwiązała małej opaskę z ramienia i puściła ją wolno. Dziewczynka od razu rzuciła mi się na szyję. Wzięłam ją na rączki, pożegnałam się z kobietą i poszłam do sali córeczki.

-No juuuż, maleńka. Nie płacz...

-Przepraszam, że nie jestem dzielna...- wyszlochała

-Nic się nie stało, nie płacz już.- pocałowałam ją w czółko

Po jakiś 15 minutach uspokoiła się i zajęła kolorowanką. W między czasie dostałam SMS'a od Vivie. (dałam jej swój numer kiedy do nich przyszłam).

Od Vivie x

Jesteśmy pod szpitalem. W jakiej jesteście sali??

Napisałam jej dokładne instrukcje jak dojść na miejsce.

-Kochanie za chwilkę będziemy mieli gości.- uśmiechnęła się do niej co odwzajemniła

Nie minęło 10 minut, a do sali weszła jak zawsze uśmiechnięta blondynka z chłopakiem noszącym na rękach Alex'a. Ojej, byli tak samo ubrani. Jak słodziutko!

-Hejka kochani- powiedziałam i pocałowałam przyjaciółkę w polik, Charlsa przytuliłam i poczochrałam włoski malcowi.

Blondas postawił malca na ziemi, a ten niepewnie wdrapał się na szpitalne łóżko.

-Alex- wyciągnął rękę do dziewczynki

-Lily- uścisnęli sobie dłonie i zajęli się rozmową

Usiadłam na drugim łóżku, a blondaski na trzecim.

-I co z Leo? Masz zamiar z nim rozmawiać?- zapytał niebieskooki

-Mam zamiar tylko nie do końca wiem jak...- przyznałam

-Ustalimy tak. Dam ci jego numer, a co dalej zdecydujesz sama.- powiedział Charlie

Przytaknęłam. Wziął mój telefon i wystukał odpowiednie cyfry. Zapisałam kontakt i wróciliśmy do rozmowy. Gadaliśmy o wszystkim i niczym. Jak wcześniej. Na samo wspomnienie przeszłości uśmiech błąkał się na moich ustach. Wieczorem blondaski ze śpiącym Alex'em opuścili szpital. Jak zawsze zaśpiewałam córeczce kołysankę i wróciłam do domu. Zjadłam coś i po wieczornej rutynie położyłam się do łóżka. Zorientowałam się nie mam telefonu. Pewnie zostawiłam go w szpitalu. Trudno...

Następnego dnia po wykonaniu wszystkich porannych czynności i zjedzeniu śniadania udałam się do szpitala. Byłam w dziwnie dobrym humorze. Otworzyłam drzwi i zamarłam...

Tyłem do mnie stał wysoki brunet.

-Co tu się dzie...

Mężczyzna odwrócił się i moje błękitne tęczówki skrzyżowały się z jego ciepłym, czekoladowym spojrzeniem. Przełknęłam głośno ślinę. Jakim cudem ty tu jesteś...

-Porozmawiajmy na zewnątrz- powiedziałam cicho i wyszłam z sali, a potem z budynku.

Kwietniowy, ciepły wiatr uderzył mnie w twarz. Tuż za mną stał ON. Łzy zebrały się w moich oczach, ale wiedziałam, że nie mogę płakać. Spojrzałam w jego oczy. Widziałam wszystkie możliwe uczucia, ale chyba najbardziej widoczny był żal.

-Mam nadzieję, że jesteś z nim szczęśliwa.- odezwał się w końcu

Nic nie rozumiem...

-Ale o czym ty...?

-Masz dziecko. Pewnie i męża. Jesteś z nim szczęśliwa? Planujecie powiększyć rodzinę?- czy on naprawdę jest taj ślepy?

-To twoje dziecko idioto!

______________________________

Hejka Biedroneczki!

Taki mały Polsacik xD Wiem, że mnie kochacie <3 I zanim zaplanujecie zabicie mnie to pomyślcie... Jeśli mnie zabijecie to kto napiszę następny rozdział? Noo... Ten tego xD

A teraz te smutne nowiny. Cały najbliższy tydzień spędzę w szpitalu także next będzie w CZWARTEK ZA TYDZIEŃ. Cud się stanie jeśli dodam wcześniej. Co do tego rozdziału to macie swoje spotkanie Leosia i Amber. Krótkie, ale jakie?! Jak myślicie jaka będzie reakcja Leondre? No bo wam powiem, że... NIE! Bez spojlerów! 

To chyba na tyle...

Komentujcie, motywujcie!

Kocham Was! 

Papa :**