Rozdział L~ -Przykuję cie kajdankami w piwnicy i już nigdy, nigdzie nie wyjedziesz.

Rozdzialik jest dla Julci R. Dziękuję za tan kolaż. Kocham Cię bardziej!

Drzwi się otworzyły, ale ku mojemu zaskoczeniu nie zobaczyłam blondynki, a blondyna. Uśmiechnęłam się niepewnie.

-Cześć Charlie

-Amber!?

I nim zdążyłam się wytłumaczyć zamknął mnie w żelaznym uścisku. Zachłysnęłam się zapachem jego perfum i roztopiłam od bijącego od niego ciepła. Tak bardzo tęskniłam za tym jak on przytula...

-Charlie kto przyszedł?- z głębi domu dobiegł kobiecy głos, a po chili zza jednych z drzwi wyłoniła się blondynka.

Kiedy tylko mnie zobaczyła z jej oczu popłynęły łzy i rzuciła mi się w ramiona prawie mnie przewracając.

-Przykuję cie kajdankami w piwnicy i już nigdy ,nigdzie nie wyjedziesz.- powiedziała łamiącym głosem

Zaśmiałam się i puściłam ją. Pociągnęła mnie za rękę do salonu, a Charls zamknął drzwi. Salo był naprawdę śliczny. Od razu w oczy rzuciły mi się dwie fotografie. Jedna przedstawiającego Charlie'go z około 2-3 letnim Alex'em, a druga kolarz całej ich rodzinki. Uroczo.

-Dlaczego nie napisałaś, że jesteś?- zapytała 

-Nie mam twojego numeru.- zaśmiałam się i usiadłam pomiędzy blondaskami na kanapie

-Opowiadaj. - powiedział Charlie- o wszystkim.

-Ymm... od czego zacząć...

-O małej.- przerwała mi Vivka z uśmiechem

-O kim?- zdziwił się Charls

-Mam córkę.- powiedziałam z uśmiechem, a blondas prawie spadł z kanapy- Ma na imię Lily. Ma 5 lat...

-To dziecko Leo?- zapytał zbyt poważnie

-T-tak.

-O o tym wie?- zapytał dobitnie

-Nie...- spuściłam wzrok

-Dlaczego wyjechałaś? Bez słowa? On myślał, że nie żyjesz! Ja też i...!

-Mamusiu dlaczego tatuś krzyczy?- przerwał słodki głosik małego chłopczyka

Malec około czteroletni z blond kudełkami i niebieskimi ślepkami. Był na prawdę uroczy i słodziutki. Skóra zdjęta z Charliego. Wypisz, wymaluj, wyrysuj...

-Alex, tata nie krzyczy idź do siebie...- westchnęła blondynka

Oczy Alex'a cały czas był zwrócone ku mnie. Jakby prześwietlał mnie na wylot.

-Ty jesteś Amber, prawda?- zapytał przekręcając główkę na prawo

Oczy wszystkich zwróciły się na niego. Patrzeliśmy na niego jak na kosmitę. Skąd on wie kim ja jestem...?

Uśmiechnął się szeroko, zaśmiał i wlazł mi na kolana. Przyjrzał mi się dokładnie i wtulił się we mnie.

-Jesteś tak samo ładna jak z opowieści wujka Bea.- szepnął w moje włosy, zszedł z moich kolan i udał się prawdopodobnie do swojego pokoju.

-Skąd on...

-Leo.- powiedziała Vivie- Leo cały czas mu o tobie opowiadał...

Nie wiedziałam co powiedzieć. Miałam cień nadziei, że on się z tym pogodził. Ta nadzieja pękła jak bańka mydlana.

-Dlaczego wjechałaś?- zapytał mężczyzna

-Bałam się Charlie. Nie chciałam rozgłosu, dziennikarzy... A poza tym wiesz jaki jest Leo. Bałam się, że rzuci wszystko żeby ze mną być. Nie chciałam tego, ja, ja teraz wiem, że źle zrobiłam, że pozbawiłam własne dziecko ojca...- wielka gula stanęła mi w gardle i nie byłam w stanie mi więcej powiedzieć.

-Ej, już dobrze- przyjaciółka objęła mnie i przygarnęła do siebie

-Musisz mu wszystko wyjaśnić. Ty nawet nie wyobrażasz sobie co on przeżywał.- powiedział blondyn, który cały czas chodził w te i we wte.

-A ja jestem z kamienia?! Nie tęskniłam?! Nie przeżywałam?!- wyszlochałam.

-Przepraszam j-ja nie chciałem...- po chwili znalazłam się w jego ramionach 

-Obiecaj, że z nim porozmawiasz.- szepnął w moje włosy

-Obiecuję- szepnęłam chyba nie do końca wiedząc co mówię

Kiedy odsunęłam się od przyjaciela spojrzałam na zegarek, który miałam na nadgarstku. Wskazywał 14: 36.

-Muszę iść. Mała ma przyjęcie do szpitala.- powiedziałam wstając z kanapy

-Nie opowiedziałaś co się u ciebie działo przez te 6 lat.- zauważył blondas z lekkim uśmiechem

-Będziemy mieli dużo czasu- posłałam mu delikatny uśmiech

-Możemy przyjść z Alex'em was odwiedzić? Maluchy się poznają.- zaproponowała Vivienne

-Świetny pomysł. To może jutro?

-Do jutra - uściskałam ich i ruszyłam w stronę szpitala.

Po drodze myślałam o Leo. Czy bardzo się zmienił? Czy poznałby mnie na ulicy? A może minęłam go przed chwilą i o tym nie wiem? A z innej beczki to n jest a tą całą Ashley. Może on jest szczęśliwy? Chociaż Charlie mówił...

Czułam się taka bezradna, niezdecydowana. Jednak szybko otrzepałam głowę ze złych myśli i nim się obejrzałam byłam na odpowiednim oddziale. Maggie i Lizy siedziały na poczekalni.

-Mama!- dziewczynka rzuciła mi się na szyję

-Hej kwiatuszku, długo czekacie?

-Nie. Dopiero co przyszłyśmy.- uśmiechnęła się moja kuzynka

-Grzeczna była?- zapytałam idąc z nimi do recepcji

-Jak aniołek.

-A kupisz mi czekoladę?-zapytała dziewczynka robiąc "oczy kotka z Shrek'a"

-Jejku- wywróciłam oczami- wiesz, że nie samą czekoladą się żyje?- zapytałam roześmiana

Oby dwie stanęły jak wryte.

-Jak to? Całe życie żyłam w kłamstwie?- oburzyły się mówiąc jednocześnie

Zaśmiałam się. W tym momencie dotarłyśmy na recepcje. Zarejestrowałam córkę i poszłam do odpowiedniej sali. Stały w niej 3 łóżka szpitalne z całym sprzętem. Mała miała leżeć sama.

-Wiesz słoneczko, żeby nie było ci smutno to jutro odwiedzi cię kolega.- powiedziałam do dziewczynki

-Ale ja tu nikogo nie poznałam. -zauważyła przekręcając główkę

-To synek moich przyjaciół. Jest troszkę młodszy od ciebie, ale na pewno się polubicie.- odparłam i napotkałam niezrozumiany wzrok nastolatki.

-To ja pojadę po twoje rzeczy, aniołku- pocałowałam maleńką w czółko- Mag jedziesz ze mną?

-Tak. tak.- odpowiedziała szybko

Milczała aż wyszłyśmy ze szpitala.

-Byłaś u Vivie i Charlie'go, prawda?

Westchnęłam i w drodze do domu opowiedziałam jej wszystko. Kiedy skończyłam byłyśmy już w domu. Spakowałam kilka rzeczy Lily i całą jej dokumentacje medyczną.

-A w ogóle masz zamiar spotkać się z Leondre?

-On zasługuję na prawdę.- zraniłam go tak bardzo...

_______________________________

Heja biedroneczki!

Na wstępie. W tamtym poście zapomniałam napisać (dzięki Kamii za przypomnienie), że Lizy to połączenie imion Lily i Izabella. Co ja tam jeszcze chciałam...

MAMY 100 TYSIĘCY!!! DZIĘKUJĘ! KOCHAM WAS BIEDRONKI!! KOCHAM!!

I tak! (nie wiem kto to pisał i jestem zbyt leniwa i zmęczona bo pisze to dla was o 23, ale biedronki jest zabrane z bajki, w której jestem aktualnie zakochana - Miraculum: Biedronka i Czarny Kot. Kocham... ) Także będziecie moje biedronki. Bo kocham i was i tą bajcie. No. A wgl to nie wiem kiedy dodam nexta- Postaram się na środę bo- jestem kaleką- złamałam kciuk- JAK MOŻNA ZŁAMAĆ KCIUK??- .- Jestem wybrykiem natury :"D I strasznie ciężko mi się piszę bo to prawa ręka. Rozdziału miało wgl nie być, ale ja jestem ta dobra XD. Pytałam się was czy chcecie co 3 dni krótkie czy raz w tygodniu ale długie rozdziały. Zdecydowaliście o tej wersji 1 także umawiamy się, że rozdziały będą co 3-4 dni i NIE marudzić, że krótkie, bo sami chcieliście. A! I zrobiłam nową zakładkę na bohaterów cz.2. Dobra, bo się rozpisałam. 

Lovki, Kisski i Uściski

Pozdrawiam i Całuję!

//Natusia