Rozdział XLIX ~-Amber? -Tak? -Cieszę się, że wróciłaś~

~Amber~

-Mamusiu spakowałam już wszystkie swoje zabawki. - powiedziała pięciolatka z uśmiechem
-Dobrze kochanie. - pogłaskałam córeczkę po główce. - To teraz zapakuj sobie plecaczek na drogę, żebyś się nie nudziła.
-Oki. - zaśmiała się i poszła do swojego pokoiku.
Nie wierze, że wracam do Walii po 6 latach nieobecności. Tęskniłam za Vivie, Charlie'm. Potwornie tęskniłam za Leo. Obiecałam sobie, że się z nim spotkam. Porozmawiam, wytłumaczę mu wszystko. Mam nadzieję, że mi wybaczy. Jakaś cząstka mnie miała nadzieję, że znów będzie moim księcie. Nadzieja matką głupich. Czy żałowałam wyjazdu do Londynu? To była najgorsza decyzja w moim życiu! Nigdy sobie tego nie wybaczę, że pozwoliłam, żeby moje dziecko wychowywało się bez ojca, o którego coraz częściej pyta, że pozwoliłam, żeby miłość  mojego życia umawiała się z plastikową żmiją. Nie wybaczę sobie...
-Mamo?- z rozmyślenia wyrwał mnie głosik dziewczynki- Wszystko w porządku?- zapytała zatroskana i złapała mnie za rączkę. Ukucnęłam, żeby zniżyć się do poziomu Lily i przytuliłam ją mocno.
-W porządku, kochanie. Ciesze się, że wyjeżdżamy do Walii.- uśmiechnęłam się
-Nie mogę się doczekać poznania dziadka i Maggie. A co z wujkiem James'em?- ano tak. James. Chłopak się ogarnął i teraz mieszka w Chicago ze swoją narzeczoną Reebec'ą. Wiem, że jest szczęśliwy, więc ja też.
-Nie wiem, może przyjedzie.- uśmiechnęłam się ciepło- To co? Jedziemy?- jej uśmiech powiększył się niejednokrotnie
-Tak!- zaśmiała się
Nałożyłam na jej plecki jeansowy plecaczek, złapałam ją za rączkę i wyszłam z domu. Na ganku czekała moja mama. Przez ostatnie lata niewiele się zmieniła. Miała szare oczy ukryte pod płachtę długich rzęs i długie sięgające prawie pasa kasztanowe włosy, które zazwyczaj wiązała w eleganckiego koka. Była wysoka, szczupła i choć dobiegała pięćdziesiątki to wyglądała jak trzydziestolatka. Bardzo się też zmieniła. Mniej pracowała w biurze i więcej w domu przez co nasze stosunki bardzo się polepszyły. A Lily pokochała od pierwszego wejrzenia. Nic dziwnego. Odziedziczyła po Leo nie tylko oczka, ale również wiele cech między innymi to, że wszyscy ją kochają.
-Słoneczko obiecaj, że będziesz do mnie często dzwonić i przyjeżdżać co jakiś czas.- powiedziała kobieta biorąc dziewczynkę na ręce
-Obiecuję babciu- pocałowała ją w czółko
-Pa mamuś. Będę dzwonić.-przytuliłam rodzicielkę
-Amber obiecaj, że porozmawiasz z Leo. On zasługuje na prawdę.- szepnęła mi na ucho
-Dobrze mamo- uśmiechnęłam się słabo i poszłam z córką w kierunku auta.
Wsiadłyśmy do mojej białej mitsubishi lancer. Zapięłam małą w foteliku, a sama usiadłam za kierownicą. Pomachałam mamie i odjechałam. Wracając do przeszłości, wracając do wspomnień.

~~*~~

Na miejscu byłyśmy po jakiś 4 godzinkach. Mała zasnęła po 30 minutach jazdy. Wysiadłam z auta, które zaparkowałam  przed domem taty.
-Lily dojechaliśmy. Lizy wstawaj...- leniwie podniosła powieki i potarła oczka piąstką
-Dojechaliśmy?- zapytała zaspana
-Tak, słoneczko wstawaj- uśmiechnęłam się ciepło i pomogłam dziewczynce wysiąść.
Usłyszałam jak drzwi od domu otwierają się z zgrzytem.
-AMBER!!!- i nim się obejrzałam średniego wzrostu brunetka wisiała na mojej szyi- Tak strasznie tęskniłam!- dziewczyna prawie się popłakała ze szczęścia
-Ja też Mag.- z moich oczów popłynęły łzy szczęścia
Poczułam jak córeczka chowa się za moimi nogami. Odsunęłam się od kuzynki i ukucnęłam przy dziecku.
-Lily to jest twoja ciocia- Maggie.
-Cześć Lily. Bardzo miło mi cię poznać, a w ogóle to mów mi Mag- dziewczyna podała małej rękę.
-Cześć Mag- mała uśmiechnęła się promiennie i podała jej rączkę.
Przyjrzałam się kuzynce. Wydoroślała, no cóż niedługo kończy 14 lat. Miała długie sięgające pasa brązowe włosy i piwne oczy. Na oko miała jakiś 165- 170 cm wzrostu. Włosy miała związane w kitkę. Nieliczne pasma i grzywka obadały na jej czoło. Ubrana była w niebieską bluzkę z logo Supermen'a i czarne, krótkie spodenki, a na nogach miała czarne Vansy.
-To ja zabiorę małą do środka.
-Oki, wezmę walizki.- poszłam do auta i wyjęłam część naszych bagaży
Jakoś udało mi się wejść do domu, ale od progu na szyję rzucił mi się tata.
-Kochanie, nareszcie- tulił mnie mocno, a z jego oczy leciały łzy
-Cześć tato- przytuliłam go mocno i starałam się nie rozbeczeć
-Daj pomogę ci z tym.- wskazał na walizkę i zabrał ją ode mnie
Rozpakowanie poszło nam sprawnie i szybko. Układ domu nie zmienił się bardzo. Tata miał swoją starą sypialnie, Maggie miała mój stary pokój, Lily dostała stary pokój Mag, a ja zamieszkałam w dawnej sypialni James'a. Nastolatka zajęła się moją córeczką więc miałam czas na rozmowę z ojcem.
-I co, kwiatuszku? Ułożyło ci się w tym Londynie?
-Z mamą mieszkało się bardzo dobrze. Skończyłam zaocznie dziennikarstwo. Nie mogłam iść na normalnie studia, bo musiałam siedzieć z małą w szpitalu.- na to wspomnienie wielka gula stanęła mi  w gardle.
-Co mówią lekarze?- zapytał zdenerwowany
-Z dnia na dzień jest coraz gorzej. Jutro jedziemy do szpitala św. Elżbiety. Mają tam najlepszy oddział kardiochirurgiczny w Walii i najlepszego kardiochirurga dziecięcego w Brytanii. Mają zakwalifikować Lizy do przeszczepu. - powiedziałam spokojnie, ale bardzo się bałam o córkę.
-Kochanie wszystko będzie dobrze, zobaczysz- objął mnie ramieniem
-Boję się tato.- szepnęłam
-Wiem kwiatuszku.- pocałował mnie w skroń- Masz zamiar powiedzieć wszystko Leo? I co z Vivienne i Charlie'm?
-Co do Leo to nie wiem. Bardzo go zraniłam i nie wejdę teraz od tak w jego życie z chorym dzieckiem i nie powiem mu: "No sory, że cię zostawiłam to twoja córka".
-Rozumiem, a Vivie? Była twoją najlepszą przyjaciółką...
-Pisałyśmy ze sobą listy. Tylko ona wiedziała o Lily...- mężczyzna wydał się zdziwiony- Juto mam zamiar do nich iść.- uśmiechnęłam się
-Dobrze, aniołku. Jest późno.Odpocznij sobie.- uśmiechnął się ciepło
-Dobranoc tatusiu- pocałowałam go w policzek i poszłam na górę.
Weszłam do pokoju Lizy. Dziewczynka leżała w łóżeczku, a Mag czytała jej książeczkę.
-Cześć dziewczynki co tam czytacie?
-Małą syrenkę.- ziewnęła pięciolatka
-Ojej, ktoś tu jest baaardzo zmęczony.- uśmiechnęłam się ciepło i przykryłam ją kołderką- Dobranoc- pocałowałam ją w czółko i wraz z kuzynką opuściłyśmy pokój.
-Amber?- zatrzymała mnie kiedy miałam wchodzić do swojej sypialni
-Tak?
-Cieszę się, że wróciłaś- powiedziała z nieśmiałym uśmiechem
-Ja też- uściskałam ją i weszłam do swojego pokoju
Wzięłam szybki prysznic i wskoczyłam pod pierzynę. Przewracałam się z boku na bok, ale nie mogłam przestać myśleć o Leondre. O naszym spotkaniu. Co zrobi? Czy mi wybaczy? Jak zareaguję na wieść o dziecku? A może on jest szczęśliwy z tą całą Ashley? A może o mnie zapomniał, a ja wejdę z butami w jego idealnie ułożone życie? Zamrugałam szybko, żeby się nie rozpłakać. Usilnie próbowałam zasnąć lecz udało mi się to dopiero koło drugiej w nocy.

~~*~~

Następnego dnia wstałam dość późno. Wykonałam poranną toaletę i ubrałam się.

I zeszłam na śniadanie. Przy stole siedziała cała moja rodzinka i zajadała naleśniki.

-Dzień dobry- uśmiechnęłam się

-O! Dzień dobry śpiochu- zaśmiała się Mag

Zaśmiałam się i usiadłam obok córki całując ją w główkę na dzień dobry.

-Mamo, a mogę iść z Mag na plac zabaw po śniadaniu? - zapytała ze słodką minką. To minka zawsze działa. Jak u Leo...

-Pewnie. Tylko uważaj na siebie.

-Dobrze- uśmiechnęła się- To ja idę się ubrać i możemy iść.

Poszła na górę.

-Mag proszę cię uważaj na nią. Nie może biegać i za bardzo harcować. Nie może się zmęczyć, bo serce będzie jej za szybko bić i wróćcie przed 15, bo idziemy do szpitala.

-Oki, to może spotkamy się w szpitalu?

-Oki- uśmiechnęłam się i po chwili z góry zeszła dziewczynka.

Dziewczyny wyszły, a pomagałam tacie posprzątać po śniadaniu. Pożegnałam się z nim i ruszyłam w kierunku domu Vivie. Podała mi adres w którymś liście. Stałam już przed drzwiami, ale trochę się bałam. Nie widzieliśmy się 6 lat. Zapukałam i zapomniałam jak się oddycha.

Drzwi się otworzyły, ale ku mojemu zaskoczeniu nie zobaczyłam blondynki, a blondyna. Uśmiechnęłam się niepewnie.

-Cześć Charlie

-Amber!?

___________________________

Powróciłam do was biedronki!

Nie pytajcie czemu biedronki, bo to długa historia. (Moja 1F będzie wiedziała :*)

Mam nadzieję, że się rozdzialik podobał, a jak nie to piszcie w komentarzach. Bardzo wam dziękuję za wyświetlonka! Mam juz prawie 100 tysi! Kocham was! I jeszcze mam do was pytanko. Chcecie krótkie rozdziały tak mniej więcej co 3 dni czy dłuższe ale raz w tygodniu? A w ogóle muszę wam powiedzieć, że mam taki masakryczny zanik weny... Yght...

Powiedziałam sobie: A co tam! Napiszę na zapas z 7 rozdziałów!

I co? I dupa. Ledwo dwa skleciłam...

Misie dajcie mi jakiegoś kopa w cztery litery, żebym dodała szybciej rozdziała...

Pozdrawiam, całuje czy co wy tam chcecie <3

//Natusia

I oczyWiśnie zapraszam do łapkowania