Rozdział LIX~TATO!~

Dla Asi, Kamii i sióstr Dominiki i Kingi <3

~***~

Leondre czekał na mnie na dole.
-Jest 11.30 musimy jechać...
Przełknęłam głośno ślinę. Czas odbić nasze dziecko...
Wsiedliśmy do auta. Bałam się strasznie. Leondre odpalił samochód i chyba wyczuł mój strach, bo złapał mnie za rękę i splótł nasze palce.
-Nie bój się. Uzgodniłem z policją...
-Z jaką policją!?- krzyknęłam wystraszona- Przecież ona powiedziała: żadnej policji!
-Będą niewidoczni. Karetka też będzie czekać. Wszystko jest uzgodnione...
-Nie jestem przekonana- westchnęłam i ścisnęłam mocniej jego dłoń
Jechaliśmy kilka minut i zatrzymaliśmy się na światłach.
-Myślałam nad tym czy nie wrócić do Londynu.- wyznałam patrząc na niego ostrożnie
Zatrzymał gwałtownie auto. Pisnęłam.
-Co ty robisz?!
-Nie stracę was kolejny raz, rozumiesz- powiedział śmiertelnie poważnie
-Leo..- jęknęłam starając się nie rozpłakać
-Nie pozwolę ci odejść...- powiedział łamiącym głosem- Obiecaj, że nie wyjedziecie.
-Leo...
-Błagam...- jedna łza spłynęła po jego poliku
-Obiecuję, Leo...- szepnęłam kładąc dłoń ja jego policzku
Odległość między naszymi ustami zmniejszała się kiedy nagle jakiś nerwowy kierowca zaczął trąbić! NO %$&*@ !!!!
Wzięłam głęboki wdech i wydech, a Leondre odpalił samochód. Reszta drogi minęła w ciszy jednak jego dłoń cały czas szczelnie opatulała moją. Kiedy byliśmy na miejscu ścisnęłam mocniej jego rękę. Podniósł ją na wysokość ust i złożył na niej delikatny pocałunek.
-Wszystko będzie dobrze.- powiedział tylko i wysiedliśmy z pojazdu
Zamknął samochód i podszedł do mnie. Złapał mnie w talii i przycisnął do boku auta. Nasze nosy i czoła stykały się. Czułam ciepły oddech na swoim poliku.
-Chodźmy po naszą córeczkę- szepnął i pociągnął mnie za rękę
Po kilku minutach staliśmy na samym środku placu opuszczonych magazynów. Kurczowo trzymałam ramię Leondre. Bałam się strasznie.
-Jest tu ktoś!?- krzyknął Leo
-Proszę...- usłyszeliśmy za plecami; momentalnie się odwróciliśmy.
Na drugim końcu placu stała wysoka kobieta ubrana w obcisły, czarny kombinezon, krwistoczerwone szpilki i usta tego samego koloru. Rudę, mocno kręcone włosy opadały na jej plecy i były rozwiewane na wszystkie strony przez wiatr. Za rękę trzymała szarpiącą się...
-LILY!- krzyknęłam
Chciałam biec do córki, ale Leondre złapał mnie w talii. Wyrywałam się.
-MAMO!- wyłkała
-Zamknij się- warknęła kobieta do dziecka
-Emily dlaczego nam to robisz? Co to biedne dziecko ci zrobiło?- krzyknął Leo
-Dlaczego, pytasz?- zaśmiała się- Wpakowaliście mnie do poprawczaka, a da zdzira- wskazała na mnie- i jej bachor zabrały mi ciebie...- płacz mój i Lizy był coraz większy
-Zostań tu. Wszystko co teraz powiem jest kłamstwem.- szepnął mi do ucha
Dreszcz przeszedł moje ciało.
-Emily ja zostawię Amber i Lily. Nie będę utrzymywał z nimi kontaktu. Będę tylko twój- z każdym krokiem zbliżał się do niej, a moje serce wyrywało się z piersi- ... tylko puść ją.
Ruda zmierzyła go wzrokiem. Stał 4 metry od niej.
-Zgoda.- powiedziała zadziornie
Puściła dziewczynkę, a na podbiegła do Leondre. Rzuciła mu się na szyję. Płakała gorzko.
-Lily idź do mamy.- powiedział tak oschle jak było go stać
-Nie!- krzyknęła z płaczem- Nie zostawiaj mnie! Nie zostawiaj nas! - zabrał jej rączki ze swojej szyi- NIE! NIE! TATO! TATO NIE!- wyłkała
Widziałam łzy w oczach Leo. Ja sama płakałam, a Emily stała kompletnie niewzruszona. Lily pierwszy raz nazwała go tatą.

~***~

Leondre

Moja mała księżniczka. Mój aniołek. Moja córeczka. Nazwała mnie tatą, a ja muszę być dla niej oschły. To boli.

-Lily, proszę...Idź do mamy.- powiedziałem patrząc prosto w zapłakane, czekoladowe oczy dziewczynki

-Tato...- wypłakała

-Lily nie denerwuj się. Kocham cię, aniołku- szepnąłem jej ledwo słyszalnie do ucha- Idź do mamy.

-Tato...

-Idź- powiedziałem łamiącym głosem

Wyraźnie zbladła, ale dobiegła do Amber. Brunetka wzięła ją na ręce, a mała zemdlała. Pobiegły ku wyjściu z placu. Zobaczyłem policjanta za plecami Emily. Odskoczyłem szybko, a mężczyzna zakuł rudą w kajdanki.
-Co do...- próbowała się wyrwać, ale na marne
-Nie zbliżaj się więcej do mojej rodziny- warknąłem do niej
I nie zważając na krzyki i piski pobiegłam do wyjścia. Były tam tylko radiowozy... i dziennikarze FUCK!
-Panie Devries...- kilka osób przekrzykiwało się i wtykało mi mikrofon do gardła
-Nie teraz. Muszę jechać do mojej córki.- powiedziałem tylko
Nie powinienem prowadzić w takim stanie, ale cóż. Moja księżniczka jest najważniejsza. Po kilku minutach byłem pod szpitalem. Od razu znalazłem odpowiedni oddział. W poczekalni siedziała zapłakana Amber.
-Ambi!- podbiegłem i uklęknąłem przy niej- Co z nią?
-Operują- wyszlochała

_________________________________________

Hejka naklejka!!

Od razu przepraszam, że taki krótki ale szkoła, koncert, szpitale itp.

No więc Lily uratowana. Przeżyje? Będą szczęśliwą rodzinką? Czas pokarze...

Mogę wam tylko obiecać, że Emily nie wróci. No...A teraz ogłoszenia parafialne.

1. Dzięki za info w sprawie DS2. I mam do was prośbę. Nie hejtujcie Trin. Ja rozumiem. Należy jej się, ale pomyślcie sobie o chłopcach. Oni to olali, więc my też tak zróbmy! Fandom reprezentuje artystę, a artysta reprezentuje fandom.

2. Akcja z Sylwią Przybysz. Ludzie.... Brak słów. Żeby osądzać bogu ducha winną dziewczynę o zerwanie Charlie'go i Chloe (?!) Ona dostaje teraz mnóstwo hejtów. Sama byłam świadkiem jak dziewczyna do niej podeszła i zaczęła wyzywać. No ej! Ona też ma uczucia, a co do Chloe to ona z Charles'em nie zerwała! Oni nadal są razem. Przybysz wyjaśniła wszystko na asku. Ja nie wiem, kto rozpuścił taką plotę, ale powinien się wstydzić...

3. Ej... Czaicie, że jeszcze z jakieś 10 rozdziałów i koniec... :'(

4. Do osób, które nie mogły otworzyć filmu z poprzedniego posta! Jest on na moim instagramie [KILK]

I to będzie chyba na tyle. Widzimy się w następnym poście PA!

A co do nexta to może... piątek (?)