Rozdział LV~Amber mnie zabije.~

Dla Marysi, która zawsze piszę komy na stronie <3

Przeczytajcie notkę pod spodem!

~***~

-Po prostu proszę jak najszybciej przyjechać...
-Dobrze, za chwilę będę.- powiedziałam drżącym głosem
Ubrałam szybko buty i pojechałem do szpitala. Biegłam ile sił do sali córki. Zdyszana otworzyłam drzwi i podbiegłam do jej łóżeczka.
-Kochanie jak się czujesz, coś cię boli ,co się dzieje?- zapytałam na jednym wydechu
-Mamusiu wszystko jest w porządku, nic mi nie jest.- uśmiechnęła się
Nie rozumiem.
-O pani Whiish już pani jest?- usłyszałam za placami głos doktora- Proszę za mną.
Wyszłam z nim na korytarz, a potem poprowadził mnie do swojego gabinetu. Było w nim 2 mężczyzn.
-Proszę usiąść.- powiedział pierwszy, a ja wykonałam jego polecenie
-To jest doktor Troy Barton, - lekarz Lizy pokazał na pierwszego z mężczyzn- a to doktor Alan Mc'Stich. - pokazał drugiego- Oni wraz ze mną dokonają przeszczepu
-Lily będzie miała nowe serce?- zapytałam ze łzami szczęścia w oczach
-Tak- odpowiedział z uśmiechem- Operacja odbędzie się za tydzień.
-Boże tak się ciesze. Czy mogę zabrać ją do domu?- zapytałam z uśmiechem. Tego dnia chyba nie zejdzie z mojej twarzy.
-No dobrze, -odparł niechętnie- ale mała nie może się denerwować. Najmniejszy stres może być dla niej bardzo szkodliwy i może od razu trafić na stół.
Moje ciało przeszedł dreszcz.
-Rozumiem.
-W takim razie wypiszę wypis i do zobaczenia.- podałam rękę każdemu z lekarzy i wyszłam z gabinetu kierują się prosto do sali córki. Od razu przytuliłam ją mocno.
-Kochanie -założyłam pasemko włosków za jej ucho- będziesz miała nowe serduszko.- uśmiechnęłam się szeroko
-A będzie bolało?- zapytała lekko wystraszona
-Nie kochanie. Pan doktor da ci leki i zaśniesz i jak się obudzisz to będziesz miała nowe serduszko i już nie będzie cie boleć.- pocałowałam ją w czółko, a ona przytuliła mnie mocno.
-Kocham cię mamusiu.
-Ja też cię kocham słoneczko.- pocałowałam ją w czubek głowy- No, a teraz zbieraj się. Wracamy do domu.- pomogłam się jej spakować i po około 30 minutach byłyśmy pod domem.
-Jesteśmy!- krzyknęłam od progu
-Kochanie podejdź do salonu proszę!- odkrzyknął mi tata
-Misiu idź rozpakuj się, dobrze?
-Dobrze mamusiu- posłała mi uroczy uśmiech i weszła na górę
-Tato nie uwierzysz ja ci powiem...- nie dokończyła, bo właśnie weszłam do salonu, w którym siedzieli tata z...Leo(?)
-To ja was zostawię samych.- powiedział mój ojciec
-Idź do Lily, oki
-O, wypisali ją?- zapytał zaskoczony
-Tak- odparłam z uśmiechem
Mężczyzna poszedł na górę, a ja usiadłam obok Leondre.
-Po co przyszedłeś?
-Przepraszam za tą akcje z Ashley...- zaczął się tłumaczyć, ale przerwałam mu
-To twoja dziewczyna, nie musisz się mi tłumaczyć.- powiedziałam obojętnie
-Byliśmy razem tylko na pokaz.- powiedział błagalnie
-Czekaj... jak to "byliście"?
-Dostała jakąś propozycje ze Stanów i za chwilę ma samolot. I przed chwilą oficjalnie ogłosiłem nasze zerwanie.- powiedział patrząc mi prosto w oczy.
-Lily będzie miała przeszczep.- powiedziałam nie spuszczając wzroku
-Kiedy?- zapytał z ulgą w głosie i lekkim uśmiechem
-Za tydzień.- odwzajemniłam gest
-To dobrze. Amber...?- chciał zadać mi pytanie, ale przerwała mu osóbka wchodząca do salonu
-Cześć Am...Oj przepraszam. Przeszkadzam?- zapytała Mag
-Nie, nie- uśmiechnęłam się do niej ciepło- Coś się stało?
-Nie. Chciałam tylko zapytać czy mogę iść z małą na lody?
-Pewnie tylko uważaj na nią.- dziewczyna pocałowała mnie w policzek i wybiegła szczęśliwa wołając Lizy.

~***~

Maggie
Kiedy ubrałyśmy buty wzięłam małą za rączkę i wyszłyśmy z domu.
-Mała zajdziemy jeszcze po moją przyjaciółkę, oki?- zapytałam kierując się do domu Lenehan'ów
-Kogo?
-Siostrę Charliego, Brook.- wyjaśniłam
-Aha, oki- uśmiechnęła się słodko
Po jakiś 10 minutach byłyśmy od domem blondynki. Zapukałam. Otworzyła ciocia Karen.
-Hej kochanie- powiedziała wpuszczając nas do środka.- Brook przyszła Mag!- zawołała- O? -kobieta dopiero zauważyła obecność małej- A co to za uroczy aniołek?
-To jest Lily. Córka Amber.
-No to widać po kim taka ładna- zaśmiała się
Z góry zeszła Brook i od razu rzuciła mi się na szyję.
-A to zapewne mała Lily, o której tak wiele słyszałam -zaśmiała się
-Tak- uśmiechnęła się
-Dobra. Wszyscy się znamy to teraz na lody!- przybrałam pozę super bohatera
Wybuchnęliśmy śmiechem, ale w końcu wybraliśmy się na lody. Poszliśmy do budki niedaleko parku.
-Lily jakie chcesz lody?
-Czekoladowe
-Dwa czekoladowe i truskawkowe.- uśmiechnęłam się do pani za kasą
-Proszę- podała mi lody,a ja rozdałam je dziewczyną
-Lily odsuń się od krawężnika.- poprosiłam płacąc za lody
Nagle pod lodziarnie podjechało duże, czarne BMW z otwartymi drzwiami. Nim zdążyłam krzyknąć zamaskowany człowiek wciągnął Lizy do środka. Przerażona upuściłam loda. Brook wyciągęła telefon. Zrobiła zdjęcie tablic rejestracyjnych.
-LILY!- krzyknęłam i pobiegłam za autem
Jednak kierowca ciągle przyśpieszał. Uciekli..
-LILY!- wyłkałam
Jezu porwali ją... Amber mnie zabije. Jeju ona na pewno jest przerażona. Jej serce... Boże to wszystko moja wina. Moja!
-Maggie! Maggie!- słyszałam głos przyjaciółki- Maggie musimy iść do Amber!- wrzasnęła również płacząc
Oprzytomniałam. Biegłyśmy ile sił do mojego domu.
-Amber!- krzyknęłam od progu nie powstrzymując łez
Wbiegłyśmy do salonu. Leondre i Am nadal tam siedzieli.
-Mag, Brook co się stało? Gdzie jest Lily?- zapytała zdenerwowana
-Amber -płakałam -ja nie chciałam. Pilnowałam jej...
-Mag spokojnie. Dwa wdechy, a teraz powiedz co się stało?
-Lily...Porwali ją..




______________________________
I tym miłym akcentem kończymy dzisiejszy rozdział.
Cześć misio żelki!
To na początku Wszystkiego najlepszego z okazji wczorajszego dnia kobiet dla wszystkich pań!
A teraz czas na opieprz. Jeśli jeszcze raz ktoś będzie mi 20 razy pisał, żebym dodała wcześniej to obiecuję, że zacznę blokować. Misie... jak piszę, że nie dodam wcześniej, bo się nie wyrobie to znaczy, że się nie wrobię. Ja też mam naukę, obowiązki domowe i masę ważniejszych rzeczy. Jeden rozdział to też nie piszę się 20 minut. To jest kwestia 6-8 godzin. Czasami też nie mam ochoty, ani weny. Zrozumcie mnie proszę i nie spamcie mi oki? Kocham was, ale miłość też ma granice.
Okay to teraz coś przyjemniejszego. WOW! Pod rozdziałem 53 jest 62 komy! Jestem z was dumna. Oby tak dalej, a nawet jeszcze więcej!
KOMENTUJCIE=MOTYWUJCIE
Kocham was!
Na razie i cześć!
Next w piątek!!