Rozdział LVI~Charlie mnie zdradza~

Dla  Zuzi! <3

~***~

-Lily...Porwali ją..
-CO!?- wrzasnęli jednocześnie Leondre z Amber
-Przepraszam ja nie chciałam...- łkałam
-Jak to porwali?!- Am wybuchła płaczem- Leo...- jęknęła, a brunet bez wahania przytulił ją
-Jedziemy na policję. Jeśli Simon za tym stoi to zabiję gnoja...- warknął po czym chwycił mnie i Amber za rękę, ja złapałam Brook i poszliśmy do samochodu.
Ja z blondynką usiadłam z tyłu, Leo za kierownicą, a nadal płacząca Amber obok Bars'a.
-Jak to się stało?- zapytał starając skupić się na drodze, ale widać było, że jest mega zdenerwowany
-To był dosłownie ułamek sekundy. Mag płaciła za lody i powiedziała małej, żeby odsunęła się od krawężnika i ona posłuchała, ale wtedy przyjechała czarna beemka z otwartymi drzwiami i wciągnęła ją do środka...- powiedziała Brook żywo gestykulując- Mam zdjęcie tablic rejestracyjnych.- dodała
-To dobrze.- powiedział tylko
-Amber... Przepraszam. Ja na prawdę nie chciałam...- jęknęłam starają się nie wybuchnąć płaczem
-Mag - odwróciła się do mnie- Kochanie to nie twoja wina. Pilnowałaś ją. Wszystko będzie dobrze. Lizy się znajdzie, zobaczysz.- posłała mi wymuszony uśmiech, który odwzajemniłam i odwróciła się do przodu- Ona pewnie tak się boi.- westchnęła ledwo słyszalnie.

~Amber~

-Amber...- szepnął brunet i złapał mnie za rękę.
Uniósł ją delikatnie i musnął ustami. Dodał mi otuchy, ale przeraźliwie bałam się  córkę. Ona może nie przeżyć takiego stresu... Samotna łza spłynęła po moim poliku. Wszystko będzie dobrze, wszystko będzie bobrze...
Kłamstwo powtarzane tysiąc razu, staję się prawdą.
Dojechaliśmy na komisariat. Od razu wbiegliśmy do budynku. Jakaś kobieta pokierowała nas do pomieszczenia nr. 8.
-Witam. W czym mogę pomóc?- zapytał mężczyzna w mundurze policjanta
-Porwali moją córkę- powiedziałam szybko próbując nie płakać
-Kiedy? Gdzie? Proszę o dokładny przebieg wydarzeń i dane dziecka ze zdjęciem.- powiedział opanowany.
-Lily Izabella Whilsh. Urodzona 6 września 2016 w Londynie. Zamieszkała przy Writts Street 26. Już daję zdjęcie.- powiedziałam grzebiąc w torebce
Wyciągnęłam fotografię i podałam mu.
-Dobrze,a teraz co się stało?
-Dziewczynki...- powiedział brunet
Brook i Maggie opowiedziały wszystko, a blondynka pokazała zdjęcie tablic rejestracyjnych. odpowiedzieliśmy jeszcze na kilka pytań i podpisałam kilka papierów jako jedyny opiekun prawny Lily. Wskazaliśmy też Simona jako głównego podejrzanego.
-Dobrze. Podejmiemy śledztwo od zaraz. Sprawcy mogli nie daleko uciec. Z mojej strony to wszystko. O wszystkim będziemy natychmiast panią na bieżąco...
-Znajdźcie moje dziecko...- jęknęłam cicho
-Am...- Leo przytulił mnie mocno- Znajdą ją. Wszystko będzie dobrze, obiecuję.- pocałował mnie w czubek głowy.- Do widzenia.- powiedział do policjanta i poprowadził mnie do wyjścia
-Mag możesz spać dzisiaj u Brook? Tata później przywiezie ci rzeczy, dobrze?
-Yyyy... No dobrze. - brunet zatrzymał się przed domem Lenehan'ów.
-Amber, jeszcze raz przepraszam.- powiedziała smutno, wychodząc z auta
-Aniołku nie zadręczaj się tym.- posłała mi smutny uśmiech i zamknęła drzwi
W milczeniu dojechaliśmy do mojego domu. Wyszłam z pojazdu trzaskając drzwiami. Podbiegłam do pokoju i z płaczem rzuciłam się na łóżko. Po niecałej minucie drzwi mojego pokoju otworzyły się. Poczułam ciepłe dłonie obejmujące mnie w talii. Podniosłam się do pozycji siedzącej i zaczęłam płakać w ramię Leondre. Głaskał mnie po plecach i głowie kołysząc się lekko.
-Tak strasznie się o nią boję.- wypłakałam- Ona jest pewnie przerażona.
-Znajdziemy ją. Amber przysięgam ci, że Lily się znajdzie.- powiedział łamiącym się głosem
-Ona może tego nie przeżyć!- wrzasnęłam odpychając go od siebie
Chodziłam nerwowo po pokoju nie powstrzymując łez.
-Amber proszę uspokój się. Twoje nerwy nic o nie zdziałają...
-Jak możesz być tak spokojny?! Porwali moje dziecko i nie wiadomo czy przeżyje, a ty mi mówisz o spokoju!?
-To jest też moje dziecko! Też się o nią boję!- krzyknął, a mnie przeszedł zimny dreszcz
-Leo, przepraszam...- powiedziałam wycierając czerwone i napuchnięte od płaczu policzki
-Mnie też poniosło.- przyznał podchodząc do mnie
Chwycił mnie w talii i musnął nosem mój policzek. Fala ciepła zalała mnie od środka. Nagle rozległ się dzwonek do drzwi. Odsunęłam się niechętnie od bruneta i poszłam do drzwi. U progu stała zapłakana Vivienne.
-Vivie co się stało?- zapytałam wystraszona
-Charlie mnie zdradza- jęknęła

~***~

Chwilę wcześniej

Vivienne

-Mamusiu poukładasz ze mną puzzelki?- zapytał chłopczyk łapiąc mnie za rękę

-Jasne synku.- uśmiechnęłam się do niego słodko i poszłam z nim do jego pokoiku

Zaczęłam bawić się z synkiem kiedy rozległo się pukanie do drzwi.

-Zaraz wrócę Alex- pogłaskałam synka po główce i poszłam otworzyć drzwi.

-Kto tam?- zapytałam jednak nie usłyszałam odpowiedzi

Otworzyłam drzwi. Nikogo nie było. Dziwne...

Miałam już zamknąć drzwi kiedy na wycieraczce zobaczyłam białą kopertę. Podniosłam ją i poszłam do salonu. Otworzyć ją czy lepiej nie? A co tam! Raz kozie śmierć! Delikatnie rozerwałam papier i wyjęłam zdjęcia, które były w środku. Łzy zebrały się w mich oczach. Na tych zdjęciach był Charlie... z JAKĄŚ LASKĄ!? JAK ON MÓGŁ MNIE ZDRADZIĆ!?

Wybuchłam płaczem, a drzwi się otworzyły.

-Cześć kochanie! Wróciłem!- na dźwięk jego głosu mój ból zamienił się we wściekłość; wszedł do salonu- Vi...Vivienne dlaczego płaczesz?!

-JAK MOGŁEŚ MNIE ZDRADZIĆ!? NIENAWIDZĘ CIĘ!- wrzasnęłam mu prosto w oczy wciskając kopertę

Z uwagą i niedowierzanie oglądał fotografię.

-To jest fotomontaż! Nigdy cię nie zdradziłem!- wypierał się

-Nie wierze ci!-krzyknęła i wyszłam z domu

Muszę iść do Amber...

Zapukałam i po minucie otworzyła mi brunetka. Rozpłakałam się.

-Vivie co się stało?- zapytała wystraszona

-Charlie mnie zdradza- jęknęłam

______________________________________________

Hej misie!

Nie mam weny na notkę także krótko. Czemu was tak mało komentuje? Smutam :((((((((((

Powiem wam, że nie wie kiedy będzie next. Mam trochę dużo nauki, ale i rekolekcje... I w niedzielę KONCERT!!! Tą następną oczywiśnie <3 Nie mogę się doczekać! 

To chyba na tyle...

Komentujcie proszę ):)

Kocham was i do zobaczenia w następnym poście!

Pa!