Rozdział LVIII ~Żałuję, że tu wróciłam.~

Dla Kamii <3 Dostaniesz tego knopersa cukrzyku  XD
Dla Paulinki. Uśmiechniesz się teraz? 
~***~
-Halo?- starał się unormować głos
-Proszę przyjechać na komisariat. Mamy nowe ślady...- usłyszałem
-Jedziemy.- rozłączyła się i przetarła policzki- Jedziemy na komisariat. Mają coś nowego w sprawie Lily.- rzuciła szybko
Zbiegliśmy na dół. Ubraliśmy kurtki i czym prędzej pojechaliśmy na komisariat. Skierowaliśmy się do tego samego pokoju co rano. Siedział tam... lekarz Lizy (?)
-Dzień dobry. Co pan tu robi?- spojrzała na policjanta i lekarza zdziwiona
-Pani Whilsh, proszę usiąść.
-Najpierw proszę mi powiedzieć co z moim dzieckiem.- powiedziała stanowczo
-Dowiedzieliśmy się, że auto, którym porwali pani córkę należy do pana Ghillipe...
Oczy jej się zaszkliły.
-Niech się pani nie martwi. W aucie są wszystkie potrzebne leki i aparatura. Prawdopodobnie jeden z porywaczy na wykształcenie medyczne i wie jakie podać jej leki. Mogą też podać Lily leki nasenne i mała prześpi wszystko. Nie będzie to miało wpływu na jej stan zdrowia...
-Ale jeśli nie mają tego wykształcenia!? Jeśli podadzą jej złe leki?!- zaczęła się trząść
Objąłem ją od tyłu w talii i przytuliłem.
-Leki nie są aż tak silne. Nic jej się nie stanie.- nie uspokoiło ją to- Ale...- dodał, a brunetka wyraźnie zbladła
-Ten stres się na niej odbije i od razu po odbiciu musi trafić na stół.
Amber ścisnęła mnie za rękę.
-Rozumiem. To wszystko?
-Tak. Mogą państwo iść.- i bez pożegnań wyszliśmy z pokoju potem z budynku
Rozpłakała się i oparła o barierki stojące przed posterunkiem. Przytuliłem się do jej pleców. Momentalnie odwróciła się i wtuliła w moją pierś.
-Nie przeżyje jeśli coś jej się stanie- wyszeptała i spojrzała w moje oczy
Jej błękitne oczy zaczarowały mnie. Najdelikatniej jak umiałem dotknąłem jej policzka. Prawie stykaliśmy się czołami. Dzieliły nas dosłownie milimetry milimetrów kiedy... zadzwonił mi telefon.  NO CZEGO W TAKIM MOMENCIE DO JAS... @%&#.....{*}
Amber jak na zawołanie odsunęła się ode mnie.
-Odbierz. Może coś ważnego...- westchnęła
Numer był nie znany. Nikogo nie było w okolicy. Nic dziwnego. Było grubo po 22. Dałem więc na głośnomówiący.
-Hallo?- powiedziałem
-Leo?- usłyszałem cichy, dziewczęcy głosik
-LILY!?- wydarłem się- Kochanie gdzie jesteś!? Lily!? Słyszysz mnie!?
-Leo...- zaniosła się płaczem
-Lily nie denerwuj się. Kochanie, spokojnie. Lily?
-Zabierz mnie...- szepnęła ledwo słyszalnie
-Kochanie, błagam nie denerwuj się. Spokojnie. Ja cię zabiorę, obiecuję- powiedziałem łamiącym się głosem
Brunetka wyrwała mi telefon.
-LILY!? Córeczko gdzie jesteś!?- zaniosła się łzami
-Hej kochani.- powiedział kobiecy głos
-Kim jesteś i co zrobiłaś z mim dzieckiem?- warknęła Am
-Zamknij się suko, bo twojej "córeczce"- powiedziała to słowo z obrzydzeniem- coś się stanie...
-Spróbuj się tknąć...- warknąłem zabierając moją komórkę Amber
-Leo, kochanie. Twoja "dawna koleżanka" odzyska bachora, ale macie być jutro w południe na placu starych magazynów. Bez policji...- powiedziała obojętnie
-Zapłacę cię ile będziesz chciała. Tylko nie rób jej krzywdy.- powiedziałem błagalnie
-Ojj Leosiu- zaszczebiotała- nie chce pieniędzy. Chce ciebie.- powiedziała i rozłączyła się
-Hallo!? Hallo!?- darłem się jak głupi do telefonu
Zrezygnowany schowałem telefon do kieszeni. Amber nie zanosiła się na płacz. Była wściekła.
-Amber..?
-PORWALI MI DZIECKO, BO TWOJA FANKA MA JAKIEŚ WIDZIMISIĘ!?- wydarła mi się w twarz
-Ambi...
-Żałuję, że tu wróciłam.-warknęła i pobiegła przed siebie
-Amber!- krzyknąłem za nią, ale ona zdążyła już zniknąć z mojego pola widzenia

~***~

Amber

Moją córkę porwała jakaś psychiczna fanka tego idioty!? To chore! Dlaczego ja wróciłam? Przecież wiedziałam, że nic dobrego z tego nie wyniknie. No... Lily poznała ojca... Ale ją porwali! Kiedy tylko się znajdzie wracamy do Londynu. Ja wiem, będzie tęsknić, ale tak będzie lepiej. Najważniejsze jest jej zdrowie i bezpieczeństwo. Kilka łez spłynęło po moim poliku. Obraz mi się zamazał i wpadłam na jakiegoś mężczyznę.
-Przepraszam- mruknęłam i chciałam odejść kiedy poczułam mocne szarpnięcie i uderzyłam plecami o ścianę.
-Hej maleńka- powiedział mężczyzna. Czuć było on niego alkoholem.
-Puść mnie- syknęłam
On zarechotał tylko wrednie i przyssał się do mojej szyi. Szarpałam się, ale on trzymał mnie bardzo mocno.
-Puść! Zostaw mnie!- krzyczałam, a po moich polikach obficie spływały łzy.
-EJ!- usłyszałam czyiś krzyk
Jeden cios od "ktosia' i nieznajomy leżał na ziemi. Przez łzy nie widziałam twarzy wybawiciela. Objął mnie ramieniem i poprowadził do auta.Usiadłam na tylnich siedzeniach. Po kilku minutach drogi byliśmy pod domem, ale nie moim... To dom Leo (?). Kierowca wysiadł i otworzył mi drzwi. Te brązowe włosy i czekoladowe oczy patrzące na mnie z troską.
-Leo...- jęknęłam i wtuliłam się w niego
Bałam się, że mnie odepchnie, ale on objął mnie
-Tak bardzo cię przepraszam....- wyłkałam
-Już...- szepnął mi do ucha- Już spokojnie, księżniczko...- pocałował mnie w czubek głowy- Chodź. To był długi dzień.- westchnął
Objął mnie w talii i zaprowadził do domu. Padałam z nóg. Leondre zaprowadził mnie do jednej z sypialni i ułożył w łóżku. Okrył mnie szczelnie kołdrą. Miał już wychodzić, ale...
-Leo- powiedziałam ledwo słyszalnie
-Tak?- odwrócił się twarzą do mnie
-Zostaniesz ze mną?
-Jasne- uśmiechnął się lekko i ułożył się obok mnie
Zasnęłam wtulona w ciepłego bruneta.

Rano obudziłam się w dość dobrym humorze. Ale, Leo nie było bok mnie. Po cichu zeszłam na dół. Brunet był w kuchni.
-Dzień dobry- posłałam mu delikatny uśmiech
-Dzień dobry- podeszłam do smażącego naleśniki bruneta, a on pocałował mnie w czoło- Jak się spało?
-Wyśmienicie- mój uśmiech powiększył się porokrotnie
Pomogłam przygotować śniadanie. Po zjedzonym posiłku pojechaliśmy do mnie. Wzięłam szybki prysznic. Wysuszyłam dokładnie ciało i włosy i spojrzałam za okno. Był koniec kwietnia, a pogoda była czerwcowa. Wybrałam odpowiedni zestaw i ubrałam się.

Leondre czekał na mnie na dole.
-Jest 11.30 musimy jechać...
Przełknęłam głośno ślinę. Czas odbić nasze dziecko...

______________________________

Hej Kredki!

Kto był w Rzeszowie, Katowicach, Lodzi lub Gdańsku? Ja jadę jutro do Szczecina. Skacze z radości! Dlatego macie rozdziała! I w ogóle to słuchacie Daddy Said 2? To zespół Tilly (siostry Leo) i jej przyjaciółki Trin. Nagrały kilka coverów i mają jedną własną piosenką, ale do rzeczy. Trin nagrała ostatnio piosenkę i dała na kanał DS2 , ale nie ma tam wgl Matildy. Mnie to trochę bardzo wnerwiło, bo to tak jakby Charlie nagrywał se własne piosenki, a Leo miałby w dupie. Chciałabym poznać wasze zdanie na wasz temat, bo mim zdaniem Trin gwiazdorzy. I to bardzo. Każdy pozytywny komentarz udostępniała na Twiterze. No ludzie...

No dobra, bo się rozpisałam. 

Pozdrawiam Bambino Forever i Paulinę!!

Do zoba mordki!