Rozdział LXI ~Kocham cię Amber~

Dla Asi Ari <3 I Pauliny Bambino <3 

~***~

Zalana potem obudziłam się o 3 w nocy. Śnił mi się mój aniołek. Umierała na moich rękach. Schowałam twarz w dłonie. Oddychałam szybko i płytko. Kiedy wróciłam do domu opowiedziałam wszystko tacie i Maggie. Ona cały czas się zadręcza. To jest chyba u nas rodzinne. Przemyłam twarz zimną wodą. Wzięłam szybki prysznic, osuszyłam ciało oraz włosy i ubrałam się w coś luźnego.

Po cichu zeszłam do kuchni. Zabrałam jabłko i napisałam kartkę,  że idę do małej. Wiem, że jest 4 w nocy, ale co ja mogę robić w domu. I tak nie zasnę. Związałam włosy w kitkę i wsiadłam do samochodu. Po około 15 minutach byłam pod budynkiem. Zaparkowałam i zaczęłam kierować się w stronę wejścia kiedy przede mną wyrośli reporterzy.

-Co łączy panią z panem Devriesem? Czy to dziecko jest jego? A może chodzi tylko o kasę?

Zamrugałam szybko żeby powstrzymać łzy. Czym prędzej weszłam na oddział Lily. Osunęłam się o ścianie i rozpłakałam. Co oni sobie o mnie myślą? Że wróciłam tylko po pieniądze? Jestem dla nich zwykłą oszustką, śmieciem? Mają racje. Jestem nic nie warta. Jestem nikim.

Nagle poczułam, że ktoś bierze mnie na ręce. Wystraszona spojrzałam na twarz jak się okazało - Leo. Byłam zdziwiona, ale zarzuciłam mu ręce na szyję. Po przejściu kilku kroków usiadł ze mną na kolanach na krześle obok sali Lily.

-Nie martw się nimi. Jak zawsze szukają sensacji. Ja wszystko potem wyjaśnię.- szeptał mi do ucha

-Ale...

-Dziś jadę do mamy i Tilly powiedzieć im o Lily. Chcesz jechać ze mną?- nadal szeptał muskając nosem mój policzek

-To nie jest dobry pomysł...

-Dlaczego...

-Nie chce rozgłosu. Sam wiesz co było z Alex'em...

-Ej- przytrzymał mój podbródek abym na niego spojrzała- będzie dobrze. Zawsze będą przeszkody, ale je pokonamy. Razem.- popatrzył w moje oczy i uśmiechnął się 

Odwzajemniłam gest i przytuliłam się do niego. Pocałował mnie w głowę. To słodkie jak się mną zajmuję. Tęskniłam za jego czułością. Nie zmienia to faktu, że nie wrócimy do siebie. Tak będzie lepiej. Nie skrzywdzę go. Odsunęłam się od bruneta i wstałam z jego kolan.

-Dlaczego jesteś tak wcześnie? Jest prawie 5 rano.

-Nie mogłem spać.

-O! A państwo tak wcześnie?- zapytał lekarz wchodzący na korytarz- Właśnie wracam od państwa córki.

-Wszystko w porządku?- zapytałam szybko

-Tak, tak- uśmiechnął się lekko- wszystko w porządku. Serce się przyjęło.

Odetchnęliśmy z ulgą. Podaliśmy mężczyźnie dłonie. Kiedy tylko odszedł rzuciłam się Leondre na szyję. Chwycił mnie w talii i okręcił kilka razy wokół własnej osi. Moja księżniczka będzie zdrowa. Nasza księżniczka...

-Chodźmy do niej- powiedziałam z uśmiechem

Po chwili byliśmy obok jej łóżeczka. Nie była podpięta do tak wielu rurek. Pogłaskałam ją po policzku.

-Obudź się, księżniczko- szepnęłam jej do  ucha

-Mówiłem, że wszystko będzie dobrze.- powiedział brunet kładąc dłonie na moje ramiona

-Teraz musi się tylko obudzić.- westchnęłam

-Ale wiesz, że to może nastąpić nawet za parę miesięcy- powiedział spokojnie

-Wiem- uśmiechnęłam się smutno

-Ja się tylko obudzi idziemy na największe lody jakie tylko będą- zaśmiał się

Kocham jego śmiech. 

Siedzieliśmy u małej parę godzin i po prostu rozmawialiśmy. Opowiadałam mu pierwszych krokach, słowach i innych ważnych wydarzeniach z życia Llily. Słuchał mnie w skupieniu i co chwila zadawał pytania. Około 13 pojechaliśmy do mamy Leo. Denerwowałam się sama nie wiem dlaczego. Wysiedliśmy przed niewielkim, białym domkiem. Po drodze brunet powiedział, że Tilly wyjechała do prestiżowej szkoły artystyczno-tanecznej, ale aktualnie jest w Walii. Ucieszyłam się, bo bardzo lubię siostrę Leondre. Zapukaliśmy. Otworzyła nam uśmiechnięta szatynka.
-Leoś! Nareszcie odwiedziłeś starą matkę!- przytuliła go
Kiedy się od niego oderwała przeniosła wzrok na mnie.
-Dzień dobry- uśmiechnęłam się
Zmrużyła oczy aby po chwili otworzyć je szeroko. Rzuciła mi się na szyję prawie mnie dusząc. Pierwsze łzy leciały po moich i jej policzkach.
-Wiedziałam, że wrócisz.- szepnęła
Odsunęła się trochę ode mnie i wpuściła nas do środka
-Marco!- krzyknął Leo
-Polo!- odkrzyknął damski głos, a po chwili zjawiła się jego właścicielka
Matilda nic się nie zmieniła. Była tylko wyższa, ale tak samo śliczna i słodka.
-Heja mała. Przyprowadziłem gościa.- teatralnie pokazał na mnie
-Amber!?- krzyknęła zdziwiona
Kilka sekund stała wmurowana w ziemię, żeby potem rzucić mi się na szyję dusząc mnie. To chyba u nich rodzinne. Zaśmiałam się i odsunęłam się od niej. Całą czwórką usiedliśmy w salonie.
-No opowiadaj, kochanie. Masz nam chyba wiele do powiedzenia.- powiedziała kobieta
Spojrzałam na Leo, a on tylko pokiwał lekko głową. Więc zaczęłam. Mój monolog zajął około godzinę. Opowiedziałam im wszystko. O moim wyjeździe, o Lily, jej chorobie, ostatnich wydarzeniach i przeszczepie. Słuchały mnie w skupieniu, ale z lekkim niedowierzaniem. W każdym razie obie ucieszyły się na wiadomość o Lily i jej powrocie do zdrowia. Zjedliśmy wspólnie obiad, po którym pojechaliśmy z mamą i siostrą Leo do małej.
-Jaka ona śliczna.- powiedziała pani Victoria- Podobna do Leondre
-Ma jego oczy- powiedziałam z nieśmiałym uśmiechem
Poczułam jak Leo przytula się do moich pleców, a jego dłonie chwytają mnie w talii.
-Wiadomo kiedy się obudzi?- zapytała Tilly
-Niestety nie.- odpowiedziałam smutno
-Będzie dobrze.- uśmiechnęła się ( mam teraz ochotę napisać- moja przyszła teściowa XD :P)-No dobrze kochani jest późno my się będziemy zbierać.- zdecydowała pani Lee
Pożegnaliśmy się i po chwili zostaliśmy sami, a brunet cały czas tulił się do mich pleców. Nie odrywałam wzroku od śpiącej dziewczynki.
-Wracajmy- westchnęłam, a on złapał mnie za rękę i poprowadził w kierunku auta
Po chwili byliśmy pod domem bruneta. Spojrzałam na niego zdziwiona. Był  smutny.
-Leo wszystko w porządku?- zapytałam zmartwiona
-Wiesz dlaczego nie spałem?- zapytał nie patrząc na mnie- Cały czas myślałem o Lily i... tobie.- wyznał, a ja nie wiedziałam co robić- Nie chce zostać sam. Zostaniesz u mnie na noc?- w końcu na mnie spojrzał; w jego oczach był ból
-Leo...
-Rozumiem, że nie chcesz. Odwiozę cię do domu.- wymamrotał
-Zostanę.- powiedziałam łapiąc go za rękę.
Widziałam w nim małego chłopca, który boi się burzy. Rozumiałam tego, że nie chciał zostać sam. Ja też tak miałam.
-Naprawdę?- zapytał z nadzieją
-Naprawdę, ale podjedź do mnie to zabiorę jakieś rzeczy.- uśmiechnęłam się pokrzepiająco
Odpalił silnik i po niespełna 15 minutach byliśmy pod moim domem. Zabrałam rzeczy, wyjaśniłam wszystko tacie i wróciłam z brunetem do jego domu. Rzuciłam torbę na kanapę, na której usiadłam z Leondre.
-To co robimy?- zapytałam obejmującego mnie bruneta
-Hmmm.... To może pizza, lody na deser, a potem głupkowata komedia
-Jestem za! Ale pizze robimy sami?- zaśmiałam się ciągnąc go do kuchni
-Spalisz mi kuchnię- jęknął
-Spalimy- zaśmiałam się, a om mi zawtórował
Wyciągnęliśmy wszystkie potrzebne składniki i po niecałej godzinie my byliśmy cali w sosie pomidorowym i mące, ale pizza z pepperoni była gotowa i bardzo smaczna! Zjedliśmy brudząc się przy tym niesamowicie.
-Leo! Jesz na pięcioletnie dziecko.- oburzyłam się i wzięłam serwetkę, żeby go wytrzeć
Wytarłam go patrząc mu głęboko w oczy. Dłoń cały czas miałam na jego policzku. Kącik moich ust drgnął lekko. Przybliżył się do mnie.
-To co? Lody?- zapytałam speszona
-Jasne- posłał  mi delikatny uśmiech
Po chwili zjawił się w salonie z dwoma pucharkami lodów czekoladowych. Zjedliśmy w milczeniu po czym włączyliśmy Głupi i głupszy bardziej. Uśmialiśmy się do łez. Pod koniec dnia byliśmy wykończeni. Wyrzuciliśmy puste pudełka, a brudne naczynia wstawiliśmy do zmywarki. Wzięłam prysznic jako pierwsza. Była na prawdę zmęczona. Ubrałam się w moją imitacje piżamy czyli biały top i szare spodnie dresowe i udałam się do sypialni. Nie zauważyłam Leo, ale usłyszałam szum wody z łazienki sąsiadującej z pokojem. Położyłam się na łóżku i zamknęłam oczy. Po chwili Devries wyszedł z łazienki i położył się obok mnie. Chwycił mnie w talii, a twarz zamużył w moich włosach. Postanowiłam udawać, że śpię. Jego dotyk był taki ciepły i czuły. Odwróciłam się twarzą do niego i wtuliłam w jego cieplutki tors. Zaśmiał się pod nosem i pocałował mnie w czubek głowy. Oddychałam miarowo jakbym spała. Prawie zasnęłam kiedy usłyszałam jego szept.
-Kocham cię Amber



__________________________________________
Buahahahahahhahahah!
Okrutna, zła i podła jak zrobić wam to mogła...xD
Hej! Teraz możecie mnie zabić. Ten rozdział jest chyba oki. Nawet przyjemnie mi się go pisało, a u mnie to cud! Ale teraz tak. Wiem, że niektórym nie widzi się dorosłość Leondre, Charliego i dziewczyn, ale to moja decyzja. Przepraszam jeśli nie spełniłam waszych oczekiwań jednak tak miało być. Obiecuję, że następna historia będzie inna. TAK, TAK. Nie masz zwidów i dobrze czytasz. Mam kilkanaście pomysłów na nową historię, ale to nic pewnego. Ale na razie wracamy do tej historii. Wiecie co? Rozdziałów będzie jeszcze... 3+ epilog. Tak, wiem pisałam ,że będzie 10 ,ale tak jakoś wyszło...
A! Zapomniałabym. W relacji napisałam, że Charles cudnie pachnie, a wy się o Leo pytaliście. Leo miał kurtkę i nie miałam jak stwierdzić cudowności jego perfum XD.
Next w czwartek/piątek <3
Komentujcie ładnie!
I dziękuję za ponad 180 tysięcy wyświetleń <3
Całuję was w czółko PA!